caregiver...

Sejarah telah menbuktikan bahawa fenomena permodenan pasti akan mewujudkan permasalahan sosial. Ini adalah kerana respon atau tindakbalas individu itu sendiri terhadap pesekitaran sosial dan mereka terpaksa menghadapi kehidupan yang serba mencabar. Bagi menangani permasalahan ini, pihak-pihak yang berwajib terpaksa menhulurkan batuan. Cara yang terbaik untuk memberikan pertolongan ialah dengan melahirkan pakar-pakar terutamanya dalam bidang sosial.
Uniknya keja sosial yang dianggap sebagai satu kerjaya ialah ia menpunyai kaedah-kaedah yang berbeza bagi setiap penyelesaian masalah. Kaedah-kaedah ini menjadikan prosedur dan proses kerja sosial mempunyai peringkat yang tertentu setiapkali menjalankan intenversi.
Memiliki kemahiran sahaja tidak mencukupi untuk menjamin kecekapan seorang pekerja sosial tanpa gabungan bersama ilmu pengetahuan dan nilai kerja sosial. Untuk menganalisis masalah-masalah ,individu dan situasi, merancang kaedah intervensi yang dapat merawat atau mengubah individu dan juga untuk melaksanakan teknik-teknik yang bersesuaian, ia memerlukan kepada aeas kefahahaman yang tinggi dan meluas tentang teori-teori praktik kerja sosial serta pengetahuan tentang tingkah laku manusia dalam persekitaran sosial.
Teori-teori banyak menbantu pekerja sosial mempraktikkan kerja dengan lebih berkesan. Ia menjadikan satu acuan kepada pekerja sosial untuk mengaplikasikan pengetahuan; nilai dan kemahiran kerja sosial kedalam situasi yang sebenar bergantung kepada permasalahan yang dihadapi. Secara ringkasnya, sistem teori memberi tiga sumbangan penting kepada pembangunan kerja sosial iaitu;
i. Menyediakan asas untuk menyatupadukan profesion kerja sosial.
ii. Menyediakan satu rangkaian teori-teori untuk praktik kerja sosial.
iii. Membantu menyatukan tradisi-tradisi dan kaedah-kaedah yang berbeza yang menbentuk rangka-rangka kerja sosial,seperti kerja kes, kerja kelompok, kerja komuniti dan juga menyatukan disiplin-disiplin akademik yang berbeza yang menjadi asas kepada kerja sosial seperti disiplin sosiologi,psikologi dan sebagainya.
Teori ekologi ialah ilmu yang mengkaji hubungan diantara hidupan masyarakat iaitu masyarakat manusia persekitaran. Untuk meningkatkan interaksi diantara individu dan persekitarannya, ia boleh dilakukan dengan menggunakan teori ini. Ia lahir daripada konsep biologi dimana terdapat dua keadaan yang akan mempengaruhi tingkah laku manusia iaitu tekanan luaran dan juga tekanan dalaman. Hasil daripada kedua-dua tekanan ini akan menbentuk tingkah laku mausia. (Skidmore,et.al,1997)
Skidmore dan rakan-rakan juga menjelaskan bahawa teori ekologi juga telah memberi sumbangan yang besar kepada bidang kerja sosial khususnya kepada tiga peringkat sistem mikro yang merujuk kepada individu dan juga mengabungkan unsure biologi, psikologi dan sistem sosial yang menberi kesan kepada individu. Kedua sistem mezzo yang merujuk kepada kumpulan kecil dan memberi kesan kepada individu seperti keluarga,kelompok dan sosial kelompok. Ketiga sistem makro yang merujuk kepada kumpulan dan sistem yang lebih besar dari keluarga.
German dan Gitterman (1990,dalam Charles& Bret,1997) merupakan dua tokoh yang banyak menyubang teori ekologi dalam prektik kerja sosial mengatakan bahawa perspektif ekologi menyediakan satu penyesuaian dan pandangan yang bersifat evolusi keatas tingkah laku manusia dalam proses pertukaran yang berterusan dengan elemen-elemen persekitaran mereka. Manusia mengubah fizikal dan persekitaran sosial mereka dan pada masa yang sama mereka juga diubah oleh persekitaran melalui prosesproses yang berterusan iaitu penyesuaian dua hala.
Teori-teori psikologi merujuk kepada teori-teori yang berkaitan dengan personaliti, pembangunan personaliti, struktur dan fungsi. Perubahan-perubahan yang wujud dalam teori personaliti menyebabkan ahli-ahli teori mengambil berat tentang keadaan semula jadi manusia dan tingkah laku individu. Teori ego psikologi misalnya banyak menpegaruhi kerja kes dengan menbantu menyediakan asas untuk pembangunan prinsip-prinsip operasi yang spesifik terutamanya dalam perawatan umum. Teori modifikasi tingkah laku pula lebih merujuk kepada kaedah untuk menkaji tingkah laku supaya dapat diubah. Simptom tingkah laku yang idpengaruhi adalah sama sebagai tindak balas yang utama atau operan. Model ini boleh dikatakan satu cabang teori psikologi.
Teori elektik (electic)merujuk kepada gabungan pelbagai teori yang tertentu untuk diaplikasikan kedalam situasi yang sebenar. Kebiasaannya, pekerja sosial hari ini menggunakan asas teori ini untuk menjalankan praktik kerja sosialnya sama ada dengan individu , kelompok dan komuniti kerana ia lebih sesuai dan mencakupi kesemua aspek.

Dalam melaksanakan teori dan praktik kerja sosial, Morales dan Shefor (1988) membahagikan beberapa pendekatan yang boleh dan perlu dipraktikkan oleh seseorang pekerja sosial. Antaranya ialah pendekatan kaedah tradisional (Traditional practice method) iaitu kaedah yang digunakan untuk menjadikan profesion kerja sosial sebagai satu profesion yang unik. Ia meliputi kaedah kerja kes, kelompok, komuniti dan organisasi, penyelidikan dan pentadbiran. Selain daripada itu juga mengadakan intervensi keatas klien dan sistem klien lebih daripada satu tahap. Selain itu tedapat pendekatan kaedah pelbagai (Multimethod practice approach)iaitu kaedah yang digunakan melalui komitmen dengan masyarakat dalam mengenal pasti kerja sebagai satu profesion yang menpunyai satu pendekatan praktik yang bersepadu (unifying practice method). Pekerja sosial melakukan intervensi yang pelbagai tahap dan corak ke atas klien agar masalah sebenar klien dapat diselesaikan secara paling berkesan. Misalnya ,jika pekerja sosial tidak dapat menyelesaikan masalah secara bersendirian ,rujukan perlu dibuat kepada organisasi atau pihak yang lebih sesuai untuk menyelesaikan masalah tersebut dan mungkin akan melibatkan banyak pihak dan kaedah.
Selain daripada itu ,pekerja sosial boleh menggunakan pendekatan kaedah menyeluruh(Generalist prwctive approach) iaitu satu kaedah yang muncul pada tahun 1960-an lagi. Kaedah ini mengandungi dua kompenen dasar iaitu yang pertama, pekerja sosial perlu mengambil kira situasi dan kedua situasi praktik akan menentukan kaedah yang akan digunakan. Pendekatan menyeluruh merupakan satu pendekatan praktik kerja sosial yang bercirikan;
(a) Fokus ke atas kedua-dua iaitu individu dan persekitaran.
(b) Proses yang bermula dengan keunikan disituasi yang dibawa masuk oleh klien,pemilihan teori yang bersesuaian untuk menerangkan situasi, mengaplikasi strategi intervensi yang bersesuian dan komitmen yang ditunjukkan oleh kedua-kedua pihak terutamanya oleh pekerja sosial.
Pendekatan yang seterusnya yang boleh dimainkan oleh pekerja sosial ialah pendekatan kepakaran (specialist approach). Pendekatan ini adalah satu praktik yang bercirikan kepada aplikasi ilmu pengetahuan dan kemahiran yang terpilih ke atas satu situasi praktik yang kecil skopnya. Ia juga berdasarkan kepada situasi praktik, populasi yang menerima khidmat permasalahan sosial yang cuba diatasi dengan cara intervensi semasa digunakan. Pendekatan ini juga menggunakan kemahiran yang lebih mendalam dan menjurus iaitu menggunakan satu kemahiran sahaja tetapi berkesan.
Dalam kerja sosial terdapat empat proses yang digunakan untuk membantu menyelesaikan sesuatu masalah yang dihadapi oleh individu dan keluarga. Proses-proses tersebut ialah pengkajian, pengujian, intervensi dan penamatan.
(a) pengkajian
Proses pertama yang digunakan oleh pekerja sosial seperti caregiver apabila bekerja dengan individu ialah proses pengkajian atau study yang mana pekerja sosial ini akan berjumpa secara bersemuka. Di sini klien akan membentangkan atau mencurahkan segala masalah yang dihadapi oleh mereka kepeda pekerja sosial. Pekerja sosial akan mendengar segala pembentangan itu. Penglibatan klien pada peringkat ini diperlukan sepenuhnya kerana mereka merupakan individu yang menpunyai masalah. Jadi mereka perlu terlibat dengan efektif. Selain itu,pekerja sosial perlu menjalinkan hubungan yang erat dengan klien mereka. Dengan hubungan ini,pekerja sosial dan klien dapat berkerjasama dalam menyelesaikan sesuatu masalah yang cuba diatasi. Setelah pekerja sosial mengenali diri klien,pekerja sosial akan membawa klien mereka kepada tahap-tahap yang seterusnya. Pada peringkat ini,klien akan membuat keputusan sama ada mahu menerima atau tidak mahu menerima rawatan yang akan diadakan.
Pada peringkat ini juga, pekerja sosial akan menfokuskan kepada keadaan masalah dan persepsi klien serta aspek-aspek permasalahan lain yang timbul. Pekerja sosial dan klien akan menberi pandangan secara tidak mendalam dalam penkajian ini. Selepas itu, pekerja sosial akan mengumpul data-data dan maklumat-maklumat yang mendalam tentang klien dan hasil daripada data-data tersebut akan digunakan untuk peringkat proses yang seterusnya. Data ini berguna untuk penilaian yang menyeluruh dan untuk keputusan rawatan kepada klien.
(b) Penilaian
Selepas kata putus diberikan oleh klien dan mereka mahu menerima rawatan, maka proses kedua akan diteruskan. Proses ini ialah penilaian. Penilaian bersifat secular atau tidak henti-henti dan ia bersifat pusingan. Penilaian akan sering dilakukan keatas klen-klien yang mendapatkan khidmat bantuan kerana pekerja sosial ingin tahu perkembangan diri klien. Penilaian ini mengambil kira tentang perbezaan klien serta keperluan individu. Ia bermula dengan klien menyatakan masalah mereka kepada pekerja sosial. Dari sini pekerja sosial akan memahami masalah yang dikemukakan oleh klien dan seterusnya menumpukan kepada kekuatan, keupayaan, limitasi ,motivasi serta peluang yang ada pada klien.
Selain itu, matlamat akan ditetapkan dan ia perlulah selari dengan keperluan yang dikehendaki oleh klien dan kemudahan pekhidmatan yang ada. Sebelum meneruskan kerja ini, pekerja sosial perlu mendapatkan persetujuan daripada klien. Jika persetujuan diperoleh maka pekerja sosial akan meneruskan proses yang seterusnya.
(c) Intervensi
Proses yang ketiga pula ialah intervensi. Intervensi bermula dengan contact yang pertama. Ia berdasarkan kepada keperluan-keperluan klien dan kemudahan perkhidmatan yang ada. Di sini pekerja sosial boleh menggunakan pelbagai bentuk pendekatan yang ada untuk menbantu individu menyelesaikan masalah mereka. Pendekatan tersebut seperti pendekatan behaviorisme,pendekatan humanistic, pendekatan psikodi-namik dan pendekatan kogniktif.
Selain itu,untuk menjalankan proses ini pekerja sosial perlu tahu tentang prinsip-prinsip intervensi. Prinsip-prinsip intervensi ialah hak klien dalam menentukan arah tindakannya, penerimaan diri klien itu sendiri, merujuk kepada kekuatan klien, menbantu klien membantu diri mereka sendiri dan berkongsi maklumat serta pengetahuan dengan klien.
Disamping itu, kemahiran-kemahiran intervensi juga mengambil kira tentang kemahiran menemu duga, merekod, menulis surat dan merujuk kepada lain-lain agensi dan perkhidmatan. Dengan adanya kemahiran-kemahiran seperti ini ia dapat menbantu pekerja sosial bekerja dengan individu lebi baik lagi.
(d) Penamatan
Proses yang keempat pula ialah penamatan iaitu menamatkan atau mengehadkan proses yang telah dimulakan. Penamatan proses diatas ialah kerana ada kepercayaan pekerja sosial kepada klien. Penamatan ini mengelakan pergantungan klien ke atas pekerja sosial dan dalam kontek ini, perhubungan klien dengam pekerja sosial sudah sampai ke penhujungnya. Di sini jumlah faedah yang diperolehi akan digambarkan oleh pekerja sosial kepada klien. Tumpuan penting pada tahap ini ialah pengesahan daripada pihak klien untuk berfugsi dengan baik. Selepas itu, kerja kes ini akan ditamatkan kerana klien telah bersedia untuk berfungsi dengan baik dalam masyarakat

Bagi matlamat kerja sosiall,menurut Picus and Minahan 1973,menyatakan bahawa kerj social adalah bertujuan untuk meningkatkan keupayaan penylesaian masalah seseorang ,menhubungkan seseorang dengan system yang menbekalkan mereka sumber perkhidmatan dan peluang-peluang, seterusnya adalah untuk mengalakkan supaya sistem-sistem ini beroperasi secara berkesan dan berperikemanusiaan disamping bertujuan untuk menyumbangkan kepada perkembangan dan kemajuan polisi-polisi social. Bisma 1994 pula menyatakan tiga misi atau matlamat kerja social yang perlu dicapai iaitu yang pertamanya adalah untuk menperbaiki fungsi-fungsi sosial , kedua untuk mendorong individuhidup dalam masyarakat mereka dan yang terakhirnya adalah untuk menolong masyarakat menbekalkan sumber-sumber kepada warganya. Bagi meningkatkan keupayaan yang lemah, menbekal sumber-sumber individu,sosial dan mencegah kegagalan fungsi-fungsi social pula adalah matlamat yang dinyatakan oleh Boehm pada tahun 1989,matlamat yang telah dinyatatakan oleh Boehm ini sebenarnya telah diterima oleh Council On Social Work Education. Antara peranan yang harus dimainkan oleh pekerja social pula ialah pertamanya adalah bertanggungjawab untuk menberi perkhidmatan secara langsung iaitu pekerja social ini seharusnya wajib untuk bersemuka dengan klien yang terlibat untuk menberi perkhidmatan yang sepatutnya dan bersesuaian dengan masalah yang dialami oleh klien mereka seperti perkhidmatan kaunseling ataupun perkhidmatan kerja berkelompok. Peranan seterusnya adalah berkaitan dengan system perhubungan iaitu pekerja social perlu berperanan sebagai orang tengah didalam penyelesaian sesuatu masalah contohnya menjadi broker, penimbang tara dan pendamai. Tugas yang seterusnya ialah mencari sumber-sumber maklumat yang boleh menbantu kliennya antaranya ialah caregiver. Caregiver ialah pekerja social yang menbantu mendapatkan maklumat atau sumber yang dapat menbantu kliennya atau individu yang ingin berjaya. Selain itu caregiver juga menberi bantuan khidmat nasihat kepada klien yang memerlukan.








Sebagai seorang pekerja social yang berperanan sebagai crang caregiver, ia seharusnya berorientasikan dengan kliennya untuk mengenal pasti punca permasalahan yang dihadapioleh kliennya itu. Dalam kes ini caregiver seharusnya tahu jenis masalah,keadaan sekeliling,punca-punca yang menyebabkan berlakunya masalah yang terpaksa ditanggung oleh kliennya itu. Caregiver juga perlu mengetahui jenis permasalahan social yang tidak boleh diubah dengan secara fizikal seperti yang hadapi oleh klienya yang merupakan OKU. Bagi caregiver yang mendapat @menerima klienyayang merupakan OKU,ia perlu menberi jalan penyelesain kepada klienya, contohnya menberi atau mendapatkan bantuan daripada Jabatan-Jabatan Kebajikan contohnya Jabatan Kebajian Masyarakat, pejabat zakat dan sebagainya. Selain itu ia perlu memberi motivasi atau kata semangat kepada kliennya supaya mereka merasa diri mereka berguna kepada agama,nusa,dan bangsa. Caregiver ini juga boleh menyediakan kelas atau kursus-kursus kemahiran kepada kliennya ini supaya mereka boleh hidup berdikari.
Sebagai seorang pekerja social yang berperanan untuk menbantu kliennya dalam menyelesaikan masalah,ia seharusnya dapat menerima keunikkan atau kepelbagaian manusia. Seorang pekerja social juga tidak boleh memilih klien hanya dari kaum atau jantina tertentu sahaja. Sebagai pekerja social yang berperanan sebagai caregiver, menbantu klien dalam mendapatkan maklumat,petolongan,sumber-sumber adalah satu tanggungjawab asas yang perlu dilaksanakan oleh pekerja social ini. Pekerja social ini juga perlu mengetahui sumber-sumber yang boleh diperolehi untuk menbantu kliennya yang menhadapi masalah. Sebagai seorang pekerja social ,ia seharusnya tidak terlalu mengongkong atau memaksa klienya. Pekerja social seharusnya menggunakan cara-cara yang lembut untuk memujuk kliennya menceritakan masalah yang dihadapinya.





Bagi mencapai misi pekerja social yang terdiri daripada penjagaan (caring), perawatan (curing), perubahan (changing), caregiver seharusnya menjaga kliennya supaya mereka merasa selesa dan berupaya untuk menghadapi permasalahan yang dihadapinya. Dalam proses ini cargiver tidak boleh terlalu menekan kliennya ti kliennya itu bertindak diluar jangkaan seperti menbunuh diri. Dalam proses penjagaan,caregiver seharusnya boleh mengenal pasti masalah dihadapi oleh kliennya. Dalam misi perwatan caregiver juga perlu mencari sumber-sumber yang boleh menbantu kliennya itu. Sepanjang proses ini juga, caregiver perlu memotivasikan kliennya atau menberi kaunseling. Dalam proses ini kerjasama dari kliennya amat diperlukan bagi menbantu mereka menyelesaikan masalah yang dihadapinya diber. Cargiver perlu mengutamakan kepentingan dan menolong mereka menyakinkan pihak pembuat polisi supaya menberi tindakbalas yang sepatut diberikan. Sepanjang misi ini caregiver perlu mengubah pandangan dan sikap individu ,keluarga dan masyarakat terhadapklien yang bermasalah ini contohnya seorang penagih ingin bebas dari najis dadah dan kembali ke pangkuan masyarakat. Misi lebih dikenali sebagai perubahan (changing)selain daripada itu caregiver ini perlu tahu tentang akspek –aspek keselamatan,ungdang-undang, sikap dan prosedurbagi merawat kliennya
Sebagai seorang pekerja sosial yang berperanan sebai caregiver juga, memilih kelemahan yang wujud dikalangan kliennya merupakansatu tanggungjawab asas yang perlu dimainkan oleh pekerja sosial ini. Dalam proses ini kaedah yang boleh digunakan oleh pekerja caregiver ialah curative(perawatan) iaitu cuba menghilangkan atau mengurangkan permasalahan yang dihadapi oleh kliennya.









Menurut Bohm 1959,fungsi pekerja social dibahagikan kepada beberapa bahagian antaranya memulihkan kelemahan yang wujud dikalangan kliennya. Sebagai seorang cargiver yang berperanan menberi perkhidmatan sokongan kepada klienya yang tidak mendapat sepenuhnya menyelesaikan masalah dan mencapai keperluan mereka, caregiver perlu menberi curative(perawatan) kepada kliennya yang dapat mengurangkan atau menghilagkan punca-punca yang menyebabkan ketidakfungsian atau berlakunya masalah dikalangan kliennya. Sebagai contoh apabila seorang caregiver yang berhadapan dengan anak yatim yang mengalami masalah penempatan, ia seharusnya berusaha mencari penempatan atau rumah-rumah kebajikan yang dapat menbantu anak yatim tersebut. Caregiver juga perlu menberi Rehabilative(pemulihan)kepada kliennya iaitu dengan menyusun atau menbina semula corak interaksi individu dalam persekitaran mereka. Caregiver juga harus memberi nasihat dan kata semangat kepada kliennya ini. Disini peranan caregiver tidak terbatas hanya kepada caregiver sahaja tetapi ia merangkumi tugas-tugas pekerja social yang lain seperti menberi kaunseling kepada kliennya,cuba mencari tempat perlindungan kepada kliennya,dan mencari sumber-sumber bantuan yang boleh menbantu kliennya.
Fungsi pekerja social yang kedua ialah melengkapkan sumber individu dan social iaitu dengan menggunakan sepenuhnya sumber sosial yang sedia ada bagi menbantu kliennya. Sebagai pekerja social yang berperanan sebagai caregiver ia seharusnya tahu sumber-sumber yang perlu diperolehi bagi menbantu kliennya yang menhadapi masalah. Caregiver juga perlu mewujudkan intervensi social yang lebih efektif kepada kliennya bagi menrapatkan hubungan antara klien dengan pekerja sosial. Dalam melengkapkan sumber individu caregiver juga boleh menberi input berbentuk pendidikan kepada kliennya.








Bagi memastikan keberkesanan pekerja sosial dal an tugas am menjalank,intervensi kerja sosial perlulah dimiliki oleh setiap pekerja sosial ini. Antara intervensi kerja sosial yang terlibat semasa caregiver menbantu menyelesaikan masalah kliennya ialah dengan cara perundingan. Dalam intervensi ini caregiver dan kliennya haruslah bekerjasama untuk pelan perubahan. Sebagai seorang pekerja sosial ia seharusnya pandai berinteraksi dan berunding dengan kliennya bagi mencapai persetujuan penyelesaian masalah yang dihadapi oleh kliennya. Selain itu